Teraz na antenie

undefined - undefined

Następnie

undefined - undefined

Martha Argerich

Zwyciężczyni w 1965 roku.

Martha Argerich Foto: PAP/Stanisław Dąbrowiecki

Etienne Reymond o Marcie Argerich i specyfice szwajcarskiej sceny muzycznej. (PR, 13.06.2016)
Konkursowe nagrania Marthy Argerich. (PR, 7.09.2015.)
Rozmowa z Marthą Argerich po II etapie VII Konkursu Chopinowskiego. (PR, 1965)
Martha Argerich: wiek przynosi kompleksy. (PR, 2.03.2015)

Urodzona 5 czerwca 1941 w Buenos Aires laureatka I nagrody VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jedna z najznakomitszych pianistek świata, wysoko ceniona za interpretacje wirtuozowskiej literatury pianistycznej XIX i XX wieku. W jej bogatym repertuarze znajdują się m.in. utwory Bacha, Bartóka, Beethovena, Messiaena, Chopina, Schumanna, Liszta, Debussy’ego, Ravela, Francka, Prokofiewa, Strawińskiego, Szostakowicza i Czajkowskiego.

Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 5 lat u Vincenzo Scaramuzzy. Jako cudowne dziecko wkrótce występowała publicznie. W 1955 r. przeniosła się do Europy i kontynuowała naukę w Londynie, Wiedniu i Szwajcarii u Bruno Seidlhofera, Friedricha Guldy, Nikity Magaloffa, Arturo Benedetti Michelangelego oraz Stefana Askenasego.

Współpracuje z najwybitniejszymi orkiestrami, dyrygentami i festiwalami muzycznymi z całego świata. W jej działalności artystycznej ważną rolę odgrywa kameralistyka – występuje i nagrywa m.in. z pianistami Nelsonem Freire i Alexandrem Rabinovitchem, wiolonczelistą Mischą Maiskym, skrzypkiem Gidonem Kremerem. Dokonała licznych, wyróżnianych prestiżowymi nagrodami, nagrań dla wytwórni EMI, Sony, Philips, Teldec i DGG.

Od 1998 roku jest dyrektorem artystycznym Festiwalu w Beppu w Japonii. W 1999 roku powołała Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny i Festiwal Marthy Argerich w Buenos Aires, w 2002 – Progetto Martha Argerich w Lugano. Otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.: Krzyż Oficerski (1996) i Krzyż Komandorski (2004) Orderu Sztuki i Literatury od rządu francuskiego; nagrodę Accademia di Santa Cecilia w Rzymie (1997), Order Wschodzącego Słońca ze Złotymi Promieniami i Wstęgą – od cesarza Japonii oraz „Praemium Imperiale” Japońskiego Stowarzyszenia Sztuki (2005).

Kilkakrotnie koncertowała w Warszawie na zaproszenie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, dla NIFC dokonuje też nagrań.

***

Narodowy Instytut Fryderyka Chopina 2016