1998. Diamentowa Batuta dla Antoniego Wita

W 2012 roku dyrygent opowiadał o swoich związkach z Dwójką i Polskim Radiem. Mówił między innymi o tym, jak pracowało mu się Lang Langiem i czym charakteryzowała się praca z NOSPR.

– Tak los zrządził, że byłem związany z orkiestrami radiowymi, najpierw w Krakowie, a potem w Katowicach, ale samo nagrywanie było dla mnie męczącą i ciężką pracą – wyznał Antoni Wit. – Rzadko kiedy ten rezultat bezpośrednio odsłuchiwany był całkowicie zgodny z tym, co sobie wyobrażałem. Ale będąc pracownikiem Radia, nie miałem wyboru i w końcu polubiłem nagrywanie. Zaczęło się też nagrywanie płyt, których mam już w dorobku prawie 200. Ta praca sprawia mi coraz większą satysfakcję, a nawet przyjemność.

Gość Dwójki opowiadał też o swoich wspomnieniach związanych z muzyką w Radiu.

– W pamięci utkwiły mi relacje z Konkursu Chopinowskiego, a pierwszy Konkurs, którym się zainteresowałem odbył się w roku 1955. Była to impreza o ogólnopaństwowym znaczeniu. Cała Polska tym żyła. Wtedy jeszcze nie marzyłem, żeby towarzyszyć finalistom. To marzenie pojawiło się w 1965 roku, kiedy studiowałem dyrygenturę w Krakowie. Cieszę, się, że doczekałem aż dwóch Konkursów Chopinowskich, podczas których towarzyszyłem pianistom.

Antoni Wit  - Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Narodowej (od stycznia 2002). Wcześniej kierował zespołami: Filharmonii Pomorskiej (1974-77), Orkiestry i Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie (1977-83), Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach (1983-2000), Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (1987-92). Z krakowską orkiestrą i chórem dokonał znaczących dla muzyki polskiej nagrań, odbył liczne koncerty i tournée we Włoszech, w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii.

W historii Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia (wcześniej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia) zapisał się jako najdłużej prowadzący zespół dyrektor naczelny i artystyczny. Odbył z nią liczne podróże zagraniczne, dokonał nagrań archiwalnych, płytowych, filmowych i telewizyjnych - rozpoczął m.in. współpracę z wytwórnią NAXOS. Pod jego kierownictwem orkiestra zyskała zaszczytny tytuł Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.

W 1998 roku został również uhonorowany nagrodą Zarządu Polskiego Radio - Diamentową Batutą.

* Diamentowa Batuta to nagroda indywidualna przyznawana przez Zarząd Polskiego Radia "za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia". Laureatami byli: Jan Krenz (1995), Stefan Rachoń (1995), Stanisław Wisłocki (1997), Antoni Wit (1998), Krzysztof Penderecki (2003), Kazimierz Kord (2005), Stefan Stuligrosz (2005), Jerzy Maksymiuk (2006), Jerzy Semkow (2008), Stanisław Skrowaczewski (2008), Tadeusz Strugała (2011) i Jacek Kaspszyk (2015).