PLAKAT.png

I Symfonia Beethovena, skomponowana w latach 1799-1800 symbolicznie zamyka stworzony przez Haydna i Mozarta rozdział zatytułowany „Symfonia XVIII wieku” i otwiera się szeroko na stulecie romantyzmu. Chociaż ułożona z tradycyjnych czterech części, z formą sonatową na miejscu pierwszym i czwartym, częścią powolną na miejscu drugim i menuetem jako trzecim ogniwem cyklu, Symfonia C-dur wnosi wiele nowości. Już sam jej gest otwarcia – pierwszy akord, który silnie (jak na ówczesne, „późnoklasyczne uszy”) dysonuje, jest znakiem, że od tego dzieła zaczyna się nowy etap w dziejach symfoniki późnoklasycznej, który kulminować będzie w skomponowanej na początku lat 20. XIX wieku Dziewiątej z chórem-odą „Do radości” w finale. Zanim jednak powstała IX Symfonia, na artystycznej drodze Beethovena pojawiły się wcześniej takie zjawiska, jak Symfonia Czwarta, Piąta i Siódma, które odsłaniać się będą sukcesywnie na naszej stronie aż do końca długiego weekendu. 
 
<iframe width="560" height="315" src="//embed.polskieradio.pl/video/e81b0249-2f17-4fc4-b39c-8a89ddca5236" scrolling="no" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>

I Symfonia #beethovenwkwarantannie