Izabella Chopin

9 lipca 1811 r. urodziła się w Warszawie Justyna Izabella Chopin, po mężu Barcińska, jako trzecie dziecko państwa Chopinów. Otrzymała staranne wykształceni ogólne i muzyczne. Gry na fortepianie uczyła się u Wojciecha Żywnego. Po śmierci Fryderyka Izabella prowadziła korespondencję z wydawcami jego dzieł, m.in. Breitkopfem i Härtlem w Lipsku, Julianem Fontaną w Paryżu, Schlesingerem w Berlinie. Pozostawała także w kontakcie z Maurycym Karasowskim, autorem jednej z pierwszych polskich monografii kompozytora. Ponad trzydzieści lat opiekowała się spuścizną po swym bracie, gromadząc także dokumenty powstałe już po jego śmierci. Nigdy jednak nie chciała korzystać z przysługujących jej praw do spuścizny po nim. (md)