Pożegnalny, imieninowy i toastowy

17 stycznia 1853 r., w przeddzień wyjazdu z Warszawy, w dzień swoich imienin, Antoni Kątski zaproszony został na „pożegnalny, imieninowy i toastowy” obiad o godzinie trzeciej po południu. Warszawskie koncerty pianisty przyjmowane były przez „hołdowników talentu Mistrza” entuzjastycznie. Po jednym z występów artysta wywoływany był „przed publiczność” aż 28 razy. Znany warszawski fabrykant Minter „wymodelował” popiersie pianisty, w rodzaju znanej płaskorzeźby Chopina, sporządzonej znacznie wcześniej. Młodziutka poetka Jadwiga Łuszczewska – Deotyma oddała hołd Kątskiemu w wierszu skreślonym dla niego w dzień Nowego Roku. Po pożegnalnym obiedzie, jeszcze tego samego dnia, pianista wystąpił w Resursie Kupieckiej, grając Poloneza Ogińskiego, „Mazura” Chopina, Pogadankę ks. Kazimierza Lubomirskiego i Mazura Nowakowskiego. (md)