Jedyny realny świat

21 marca 1947 r. Kazimierz Wierzyński, poeta, współtwórca grupy poetyckiej Skamander i autor książki „Życie Chopina”, napisał: „[…] mieliśmy wielkie święto; przyleciały ptaki i napełniły powietrze zachwycającym zgiełkiem. […] Wędrowałem od zeszytu do zeszytu, od Chopina do wierszy”. Jak stwierdził poeta „powrót od wierszy do Chopina nie zawsze przebiegał łatwo”. Z czasem jednak doszedł on do wprawy „w tym pisaniu na dwie ręce”. Dwa lata pracy nad biografią Chopina, wydaną w stulecie śmierci kompozytora, były dla Wierzyńskiego „obcowaniem z krystalicznie czystym artystą i krystalicznie czystą sztuką. […] W samej rzeczy – napisał poeta we wstępie – muzyka była jedynym realnym światem dla Chopina, reszta istnienia stała się dla niego mniej lub więcej natrętnym przymusem. [...] Jeśli prawdziwa moralność w sztuce polega na wierności samemu sobie, Chopin był z rodziny najmoralniejszych twórców”. (md)