„Gdyby to nie był Paryż”

11 maja 1843 r. George Sand przekazała swemu przyrodniemu bratu Hipolitowi Chatiron informację o przyjeździe do Nohant w dniu 22 maja w godzinach wieczornych: „Przyjadę tylko z Chopinem, małą Viardot [córeczką Pauliny], jej mamką, moją kucharką i służącym Chopina”. George zawsze z wielką radością opuszczała Paryż. Nie znosiła tego miasta, nazywając je „przedwczesnym grobem” i „przeklętą stolicą”. Pragnęła żyć tylko i wyłącznie na wsi. Kochała Nohant „z pewnego rodzaju czułością, jak istotę, która była jej zawsze zbawienną, uspokajającą, wzmacniającą”. Chopin również kochał wieś, ale znacznie lepiej czuł się w Paryżu. W liście do zaprzyjaźnionego z nim bankiera Augusta Léo, napisał: „...wieś jest tak piękna, że bardzo bym współczuł Panu tego zamknięcia w mieście, gdyby to nie był Paryż”. (md)