W Marienbadzie

28 lipca 1836 r. Chopin w pośpiechu opuścił Paryż udając się do Marienbadu [Mariańskie Łaźnie]. Dowiedział się bowiem, że pani Teresa Wodzińska z córkami wybiera się najpierw do tego czeskiego uzdrowiska, a dopiero później do Drezna. Fryderyk zamieszkał „Pod białym łabędziem”, w tym samym hotelu, w którym zatrzymali się Wodzińscy. Mieli pozostać w uzdrowisku miesiąc. Fryderyk i Maria godzinami grali na fortepianie. Maria popisywała się interpretacją jego utworów, a Fryderyk uczył ją pierwszych dwóch etiud z nowego op. 25. Uzdolniona malarsko, szkicowała głowę kompozytora, a potem malowała jego portret akwarelą. Siostra Marii, Józefa Kościelska, tak opisywała pobyt Chopina: „Dobry humor nie opuszczał go przez cały czas pobytu w Marienbadzie. Miał wielu przyjaciół, wśród emigrantów i w paryskim świecie muzycznym. […] Grał dużo, bo każdy prosił go, żeby zagrał któryś ze świeżo wydanych utworów”. (md)