Harmonia Delacroix

13 stycznia 1857 r., przyjaciel Chopina, wybitny malarz Eugène Delacroix, zapisał w swych Dziennikach: „Kiedy ogarniamy okiem przedmioty, które nas otaczają […], dostrzegamy między nimi jakieś powiązania: stwarza je powietrze otaczające przedmioty i refleksy najrozmaitszych rodzajów, tak, że każdy przedmiot w pewien sposób uczestniczy w harmonii powszechnej”. W wielu rozmowach z Delacroix, dotyczących powiązania malarstwa z muzyką, uczestniczył Chopin, nierzadko z George Sand i jej synem Maurycym, uczniem malarza. Pisarka szczegółowo rejestrowała wówczas przebieg dyskusji. I tak, Delacroix, aby zostać zrozumianym przez Chopina, przekładał problematykę malarską na pojęcia techniki muzycznej. Dokonywał porównania tonów w malarstwie z dźwiękami w muzyce. „Harmonia muzyczna – mówił – nie polega jedynie na budowie akordów, lecz również na ich relacjach, ich logicznym następstwie, ich powiązaniu, na tym, co określiłbym jako ich słuchowe refleksy”. Zazwyczaj rozmowy wieńczone były improwizacjami Chopina, ilustrującymi podejmowane tematy. (md)