„Kochany Nowakosiu!”

15 kwietnia 1832 r. Chopin mieszkający w swym pierwszym paryskim mieszkaniu na boulevard Poissonière 27, odpowiedział na list Józefa Nowakowskiego, przyjaciela, pianisty i kompozytora, rozpoczynając słowami: „Kochany Nowakosiu!” Fryderyk pełen życzliwości dla swego szkolnego kolegi, dawał mu rady, dotyczące zamiaru przyjazdu i osiedlenia się na stałe w Paryżu: „[…] tylko nie puszczaj się (jest to rzecz, której ci zataić nie mogę, będąc szczerym i otwartym twoim przyjacielem), nie puszczaj się, powtarzam, bez pieniędzy, żeby przynajmniej na jakiś czas utrzymać porządnie ci wystarczyło”. Przestrzegał także przyjaciela przed szarlatanami, którzy „nie dozwalają łatwo przebić się prawdziwemu talentowi”. Zalecał ponadto „Nowakosiowi”, by „po francusku umiał, bo lepiej się obrócić można. […] A wtenczas ręczę Ci, że przyjemnie twój czas w Paryżu spędzisz”. Fryderyk obiecał też przyjacielowi, że zaraz po jego przybyciu pozna go z pierwszymi talentami europejskimi: „[…] [poznasz z bliska te dziwy, które coraz mniejsze, im się ich bliżej”. (md)