Śladem Meyerbeera

12 lipca 1844 r. publiczność warszawska przybyła do Teatru Rozmaitości na premierę krotochwili „Birbantduch Robert”, sztuki parodiującej operę Meyerbeera „Robert Diabeł”. Tłumaczenia libretta na język polski dokonał Józef Damse, on też napisał muzykę. 19-letni Fryderyk znał dzieła tego kompozytora, improwizował na temat śpiewki z jego opery „Chłop milionowy”. Mieszkając już w Paryżu, zachwycony premierą „Roberta Diabła”, wspólnie z wiolonczelistą Franchomme'em, skomponował „Grand duo concertant E-dur” oparte na tematach z tej opery. W warszawskim Teatrze Wielkim tego samego dnia [12 lipca] prezentowany był balet „Robert i Bertram czyli dwaj złodzieje”, w opracowaniu muzycznym Józefa Stefaniego. Młodsza siostra Fryderyka, Izabela Barcińska, zazwyczaj uczestnicząca w takich wydarzeniach, tym razem pogrążona w smutku po śmierci swego ojca, w teatrze nie była. Pod nieobecność Ludwiki i Kalasantego Jędrzejewiczów, na jej barki spadł też obowiązek opieki nad nieletnimi dziećmi starszej siostry, przebywającej z mężem w Paryżu u Fryderyka. (md)