Suchoty z wilgoci

15 lipca 1837 r., w obecności generała Gołowina oraz innych zaproszonych gości, odbyła się w Akademii Duchownej uroczystość nadania stopnia „kandydata teologii” uczniom, którzy mieli ukończony czteroletni kurs w Seminarium Głównym. Musieli więc mieć zaliczony także kurs języka francuskiego, prowadzony przez Mikołaja Chopina, który jako lektor miał obowiązek uczestniczenia w egzaminie. Wiadomo jednak, że w ciągu pierwszego roku pracy w Akademii, Mikołaj Chopin podupadł na zdrowiu. Nie przyczyniło się do tego „osłabienie wzroku, wysiłek umysłowy, liczne wykłady i przygotowywanie alumnów do miesięcznych ćwiczeń ustnych i pisemnych, ani też zatargi z władzami duchownymi czy świeckimi”. Bezpośrednim powodem były wilgotne, stare mury zabudowań klasztoru franciszkańskiego, powodujące ogólne nadwątlenie organizmu. Do wniosku emerytalnego złożonego przez Mikołaja Chopina, załączona została opinia Rady Ogólnej Lekarzy, potwierdzająca, że „[…] podlega on słabości suchot płucowych, która to choroba w Jego wieku jest ciężką i nieuleczalną”. (md)