Po czym ziewam

14 sierpnia 1840 r. przebywająca w Cambrai George Sand otrzymała list wspólnie pisany w Paryżu przez Maurycego i Chopina. Pisarka bawiła w mieście położonym w departamencie Nord nad rzeką Escaut, razem z Ludwikiem Viardot i jego żoną Pauliną, która dała tu dwa koncerty. Chopin zamierzał także pojawić się w Cambrai, planując wspólny wyjazd z Charlotte Marliani. Jednak przygotowania do powrotu do Nohant pokrzyżowały te plany. Maurycy w swym liście informował matkę o tym, że „Solange jest o wiele grzeczniejsza u pani Marliani, w niczym jej się nie sprzeciwia”. Opisywał też, jak z Chopinem spędzają czas w paryskim mieszkaniu: „Wieczorem, przy świetle dwóch ogarków, Chopin i ja wpatrujemy się w siebie wytrzeszczonymi oczami, z rozdziawionymi ustami, z których wyrywa się od czasu do czasu Ach mon Dié, mon Dié, kogoś nam tu brak! Po czym ziewam. Chopin się przeciąga i mówimy jeszcze sobie dobranoc, dobranoc. [...] Wracaj szybko ucałować swoje dzieciaki, które Cię kochają i całują 900 000 000 razy”. (md)