Żadna przyjemność

26 września 1846 r. Christian Rudolph Wessel, londyński wydawca muzyczny, zaanonsował ukazanie się trzech kompozycji Fryderyka Chopina, Barkaroli Fis-dur op. 60, Poloneza-fantazji As-dur op. 61 i 2 Nokturnów H-dur i E-dur op. 62. Ostatni kontrakt na te kompozycje nosił datę 17 lipca 1847 roku. W tym właśnie roku Wessel stracił zainteresowanie utworami Chopina, gdyż nie było na nie żadnego prawie popytu. Interes zmusił go więc do zerwania stosunków handlowych z kompozytorem. Wybierający się do Londynu Adolph Gutmann, jego utalentowany i zaufany uczeń, na prośbę swego nauczyciela wstąpił do wydawnictwa i próbował odnowić wygasły już kontrakt. Jak podaje Frederick Niecks w publikacji „Fryderyk Chopin jako człowiek i muzyk”, Wessel nie tylko nie chciał odnowić kontraktu z Chopinem, ale oznajmił, że nie wyda już żadnego jego utworu, nawet gdyby dostał go za darmo. Gdy podczas jednego z londyńskich koncertów Chopin zamierzał przedstawić Wessla pianiście Stefanowi Hellerowi, rzekł: „Zobaczy Pan, że interesy z nim to żadna przyjemność”. (md)