Katastrofa majorkańska

15 grudnia 1838 r. Chopin i George Sand z dziećmi dotarli do opuszczonego przez mnichów klasztoru w Valldemosie, nazwanego przez pisarkę „najbardziej poetyczną rezydencją na świecie”. Zachwycona wspaniałą przyrodą, wynajęła w klasztorze trzy cele, kupując za tysiąc franków meble do tych skromnych pomieszczeń. George szybko zorientowała się, że jej pomysł zamieszkania w tak surowych warunkach, był czystym szaleństwem. W celach panował mrok, chłód i wilgoć. Zdrowie Chopina pogarszało się, nie miał kontaktu z lekarzami, a w wiejskiej aptece brakowało leków. Ponadto Fryderyk nie tolerował miejscowej kuchni wykorzystującej głównie „wieprzowinę smażoną na oliwie”. Chłopi mieszkający we wsi poniżej klasztoru, traktowali przybyszów jak pariasów, nie chodzili bowiem do kościoła, George ubierała się po męsku, publicznie paliła też cygara i papierosy. W swych pamiętnikach odnotowała: „Życie w tej romantycznej samotni byłoby o wiele przyjemniejsze, gdyby nie widok cierpienia naszego towarzysza (Chopina), który odebrał nam całą radość tej wyprawy”. (md)