Teraz na antenie

undefined - undefined

Następnie

undefined - undefined

Na scenie

10 stycznia 1837 r. warszawska publiczność teatralna odprowadzała na miejsce wiecznego spoczynku swego 34-letniego ulubieńca, znakomitego aktora, Wojciecha Piaseckiego. Znany był nie tylko z profesjonalnych widowisk teatralnych, ale także z przedstawień amatorskich organizowanych w domach prywatnych. Przyjaźnił się z rodziną Chopinów. W jednym z przedstawień uczestniczył Fryderyk świetnie odtwarzający rolę Baltazara, starego księcia Ostrogskiego, w komedii „Barbara Zapolska” Ludwika Dmuszewskiego. Z powodu niedostatecznego opanowania tekstu, Fryderyk „zaciął się” w pewnym momencie. Wrodzony dar improwizacji pomógł mu wybrnąć z impasu. Uczynił to na tyle zgrabnie, że nikt nie zorientował się w zmianie tekstu. Obok brata wystąpiła także Izabela Chopin, kreująca postać Maryny, powiernicy tytułowej bohaterki. W korespondencji Chopina pojawiały się kilkakrotnie wzmianki o Ludwiku Dmuszewskim, podziwianym przez kompozytora za wszechstronne zdolności muzyczne, aktorskie, reżyserskie, literackie, dziennikarskie i organizacyjne. (md)