Kryształ z wodą

4 lutego 1838 r. Heinrich Heine w IV tomie swego „Salonu. Listy o scenie francuskiej” opisał „rozkoszne chwile” spędzone w paryskim saloniku Chopina przy rue de la Chaussée d'Antin 38, gdzie „w fantastycznej pomroce, puszczał mistrz wodze swym fantazjom i improwizacjom [...]”. W spotkaniu uczestniczył także Franciszek Liszt, który w swej publikacji poświęconej Chopinowi, wspominał: „Wokół fortepianu skupiło się kilka głów o wielkiej sławie: Heine, ten najsmutniejszy z dowcipnisiów, z zainteresowaniem duchowego współziomka słuchał opowieści Chopina o tajemniczej krainie, którą jego lotna fantazja również nawiedzała. […] Chopin i Heine rozumieli się w półsłowa i półdźwięku; muzyk w zdumiewający sposób swą grą odpowiadał na pytania zadawane mu cichym szeptem przez poetę”. Ów dialog poety i muzyka rozbrzmiewał czarownymi dźwiękami pleyelowskiego fortepianu, które Liszt tak scharakteryzował: „[…] nieco przytłumione srebrzyste brzmienie, wspaniała konstrukcja mistrzów, przemyślnie zaślubiających kryształ z wodą”. (md)