Nie tylko „Kalmora”

10 lutego 1820 r. w Teatrze Narodowym wystawiono operę „Kalmora czyli prawo ojcowskie Amerykanów” Karola Kurpińskiego, będącego nie tylko muzykiem i kompozytorem, ale po części literatem oraz pamiętnikarzem. Jego heroiczno-pasterska opera w dwóch aktach była owocem współpracy z Kazimierzem Brodzińskim, autorem układu libretta tego dzieła. Nie zostało ono wprawdzie nigdy ogłoszone drukiem, ale na pewno znał je 10-letni Chopin z przedstawień w Teatrze Narodowym. Z całą pewnością przegrywał na fortepianie popularne fragmenty opery, w tym uwerturę, a także piękne arie Zaliny i Kalmory, ogłoszone w „Tygodniku Polskim” i „Tygodniku Muzycznym” Kurpińskiego. Brodziński miał w swym dorobku przekłady ośmiu librett, które jednak oceniał bardzo surowo, nie zezwalając na ich publikację. Największym powodzeniem cieszyła się opera „Tankred” Rossiniego z librettem w tłumaczeniu poety, które Chopin znał doskonale. Interesował się także poezją Brodzińskiego, przede wszystkim jednak licznymi rozprawami naukowymi z pogranicza związków poezji z muzyką. (md)