„Wolałbym nie”

5 marca 1849 r., w dniu imienin Chopina, jego najbliższy francuski przyjaciel Eugeniusz Delacroix w swym „Dzienniku” odnotował fakt poznania Emile Beunie Prudenta, francuskiego pianisty i kompozytora, ucznia sławnego wirtuoza i pedagoga Pierre Zimmermanna, autora koncertów fortepianowych oraz kompozycji salonowych. Delacroix o grze Prudenta tak wówczas napisał: „Naśladuje on bardzo Chopina. Byłem dumny z tego przez przyjaźń dla tego wielkiego człowieka”. Kompozytor, przebywający nieco wcześniej w Londynie, przekazał swemu uczniowi Adolfowi Gutmannowi informację, dotyczącą występu Prudenta w Filharmonii, którego mógł być świadkiem: „Wszyscy francuscy pianiści bawią teraz w Londynie. Prudent grał swój Koncert w Filharmonii bez powodzenia, bo tam koniecznie trzeba grać muzykę klasyczną”. W tym samym liście Chopin napisał: „Trzeba będzie dać się słyszeć [w Londynie]; zaproponowano mi, abym zagrał w Filharmonii; wolałbym nie”. Kompozytor zaproszenia nie przyjął, co spotkało się z krytyką tamtejszego środowiska artystycznego. (md)